सामान्यांचा आधारवड- किसन बंडागळे
कुटुंब कल्याणी राजा माणूस मानवी मूल्यांचे अधिष्ठान हरपला !
आदरणीय स्वर्गवाशी श्री. (कृष्णकांत) किसन मामा बंडागळे यांचा आठवणींचा ३१ वा दिवस :
मुळातच नेतृत्व अंगीरताना प्रत्येक व्यक्तीच्या अगदी हृदयात जागा घेतलेले श्री.(कृष्णकांत) किसन मामा यांच्याबद्दल बोलावे तितके कमीच आहे.कारण प्रसंग कोणहीती असो, पर्याय मात्र (किसन मामाच) असी जणू एक वेगळी ओळख निर्माण केली होती बंडागळे यांनी. मुळातच त्यांच्या अंगी एक गुण होता तो, सर्वधर्म समभाव मग तो कार्यकर्ता कोणाचाही असो. प्रत्येकाला माझा माणूस असा शब्द कायमस्वरुपी त्यांच्या श्रीमुखातून येत होता त्याच क्षणी परका देखील त्यांचाच होत होता हे वास्तव होते. तसेच प्रथम दुःखद प्रसंग असो, वा कोणाची चोरी, मारामारी, फसवणूक, धमकी, पोलीस ठाणे या सर्वांचे बंडागळे हेच औषध होते. पूजा असो वा लग्न, वाढदिवस, भंडारा, शिबिरे, संस्कृतीक कार्यक्रम, आणि अगदी छोटासा कार्यक्रम असला तरी मामा (बंडागळे) आवर्जून उपस्थित राहत असत.त्याच्या येण्याने विभागातील समस्त रहिवासी जनता मात्र उत्सव साजरा करत असे. शिवाय जनतेच्या आग्रह होताच मामा चार घास तरी खाल्याशिवाय जात नसत. मामांबद्दल सविस्तर बोलणे न लिहीणे अवगड गोष्ट आहे. तुमच्या बद्दल घटनात्मक मांडणी करणे तर अशक्यच आहे. मामांच्या नगरसेवक पदाच्या कालावधीत वार्ड मधील परीवर्तन हा एक इतिहास म्हणून सुवर्ण क्षणांनी नोंद करावा असा आहे. बालपण, तारुण्य, वृद्धत्व, गरीब, श्रीमंत, अनात, असे अनेक स्तर कधी शांत तर कधी वादळी मनाच्या सहकार्याच्या लाटा आम्ही तुमच्यात पाहिल्या. अशी संवेदनशील माणसे अशा प्रत्येक वळणावर चिंतनाचा आधार घेत स्वतःची एक नामोभूमीका अक्षरस्तबद्ध करीत असतात आणि जीवनातील प्रेरणा देणारी व्रतवैकल्य जणू तुमच्यात समाविष्ट होती. प्रत्येक ऋतु प्रमाणे सामान्य माणसाचा आधारच नव्हे तर आधारवडच म्हणने योग्यच ठरेल असे कर्तृत्व मामांनी निर्माण केले होते असे म्हटलं तर ते वावगे ठरणार नाही. ज्या माणसाने उभ्या आयुष्यात माणुसकीच्या जीवावर असंख्य माणसे कमावली. अनेकांना आवश्यक ती मदत, सहकार्य केले.पण.....देवाच्या मनात काहीतरी वेगळेच होते म्हणून आमचा घात झाला न आम्ही तुम्हाला कायमस्वरुपी गमवून बसलो. आमचा स्वतःचा आधारवड गमावला याचे दुःख कधीच आम्ही विसरु शकत नाही. न विसरणे शक्यही नाही. तुम्ही गेल्यावर आज एक महिन्याने मीच काय तुम्ही जीव लावलेला प्रत्येक जण थोडा थोडा उभा होतोय. पुन्हा कामाला कुठून सुरुवात करायची हे आजही कळत नाही. आज ३१ दिवस झाले तुम्ही आमच्यात नाहीत. तुम्ही नाहीत हेच मुळात मनाला पटत नाही न कधी पटणारही....! मामा.... पण शेवटी हुंदके... देत एकच लिहितो, आम्हाला कवटाळून मिठ्ठी मारणारे तुम्ही...पण आज या क्षणाला मात्र आम्ही तुमची हक्काची मिठ्ठी गमावली आणि तुमच्या निधनाने आम्हा सामान्यांचा आधारवड आणि आमच्या कुटुंबातील कुटुंब कल्याणी राजा माणूस, मानवी मूल्यांचे अधिष्ठान आम्ही गमावला हो...! मामा..आपल्या आत्म्यास चिर शांती लाभो हीच ईश्वर चरणी प्रार्थना ...!
* तुमचा....
श्री. दिपक तुकाराम मांडवकर
No comments:
Post a Comment